Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Poznańskiej
im. T. Szeligowskiego

Historia koncertów symfonicznych w Poznaniu sięga międzywojnia. Krótko po odzyskaniu przez Polskę niepodległości repertuar symfoniczny grywała w sali opery poznańskiej jej orkiestra. W 1931 r. – głównie z zespołu operowego - powstała Orkiestra Symfoniczna Stołecznego Miasta Poznania, zwana nieoficjalnie Filharmonią Poznańską. Orkiestra zostawiła w historii muzyki polskiej trwały ślad: prawykonanie IV Symfonii Karola Szymanowskiego w 1932 r.

Początek dziejów Filharmonii Poznańskiej datuje się na 10 listopada 1947 r. Odbył się wówczas koncert pod batutą pierwszego szefa orkiestry Stanisława Wisłockiego, a przy fortepianie zasiadł Raul Koczalski. Pierwszym dyrektorem Filharmonii został kompozytor Tadeusz Szeligowski, który już przed wojną skutecznie zabiegał o regularne koncerty symfoniczne w Poznaniu i którego imię dziś Filharmonia nosi. Koncerty filharmoniczne odbywają się w Auli Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, słynącej ze świetnej akustyki.

Orkiestra Filharmonii Poznańskiej należy do najbardziej renomowanych polskich zespołów symfonicznych. Po St. Wisłockim szefowali jej: Jerzy Katlewicz, Robert Satanowski, Witold Krzemieński, Zdzisław Szostak, Renard Czajkowski, Wojciech Rajski, Wojciech Michniewski, Andrzej Borejko, Mirosław Jacek Błaszczyk, José Maria Florêncio i Grzegorz Nowak. Od sezonu artystycznego 2007/2008 szefem Orkiestry jest Marek Pijarowski. Dyrektorem Filharmonii został w 2006 r. Wojciech Nentwig.

Orkiestra koncertowała  prawie we wszystkich krajach europejskich, m.in. na festiwalach: Romaeuropa – Villa Medici, Kissingen Sommer, Ankara Sanat Festivali, Festwochen in Herrenhausen, Bregenzer Frühling, Dresdner Musikfestspiele i Choriner Musiksommer. Nagrywa muzykę symfoniczną, operową i baletową dla radia i telewizji i na płytach. Najnowsze pozycje w dyskografii zespołu obejmują m.in. uwertury i Koncert klarnetowy Karola Kurpińskiego (Polskie Radio) i muzykę orkiestrowa Franza Xavera Scharwenki (Naxos).

Orkiestra występowała pod batutą takich mistrzów, jak: Hermann Abendroth, Walerian Bierdiajew, Henryk Czyż, George Georgescu, Christopher Hogwood, Zdzisław Górzyński, Jacek Kaspszyk, Kazimierz Kord, Jan Krenz, Zygmunt Latoszewski, Zdeněk Mácal, Jerzy Maksymiuk, Witold Rowicki, Jerzy Semkow, Stanisław Skrowaczewski, Antoni Wit, Bohdan Wodiczko i Carlo Zecchi. Estrada Filharmonii gościła również znakomitych solistów, a wśród nich byli m.in.: Martha Argerich, Piotr Beczała, Andrzej Dobber, Wojciech Drabowicz, Monique Haas, Ida Haendel, Andrzej Hiolski, Ryszard Karczykowski, Joanna Kozłowska, Gidon Kremer, Konstanty Andrzej Kulka, Aleksandra Kurzak, Bernard Ładysz, Adam Makowicz, Witold Małcużyński, Leszek Możdżer, Sergiej Nakariakov, Garrick Ohlsson, Dawid i Igor Ojstrachowie, Ewa Podleś, Maurizio Pollini, Rugierro Ricci, Światosław Richter, Mścisław Rostropowicz, Artur Rubinstein, Henryk Szeryng, Wanda Wiłkomirska, Krystian Zimerman.

Filharmonia Poznańska i jej orkiestra towarzyszy Konkursom Skrzypcowym im. Henryka Wieniawskiego od ich pierwszej poznańskiej edycji w 1952 roku. Orkiestra akompaniowała również uczestnikom pierwszego powojennego Konkursu Chopinowskiego w Warszawie w 1949 r. 

Integralną częścią Filharmonii Poznańskiej są: Chór Chłopięcy i Męski pod dyr. Stefana Stuligrosza „Poznańskie Słowiki” oraz Młodzieżowy Ruch Miłośników Muzyki „Pro Sinfonika”, założony przez Alojzego A. Łuczaka.

Marek Pijarowski

Dyrygent-szef Orkiestry Filharmonii Poznańskiej od sezonu 2007/2008. Jest absolwentem wrocławskiej Akademii Muzycznej w klasie dyrygentury. Swoje umiejętności doskonalił pod kierunkiem Tadeusza Strugały i nieżyjącego już, znakomitego dyrygenta łotewskiego, Arvida Jansonsa. Od 1974 roku był związany z Filharmonią Wrocławską przechodząc kolejne szczeble kariery aż do dyrektora naczelnego i artystycznego, równocześnie także dyrektora artystycznego Festiwalu Polskiej Muzyki Współczesnej we Wrocławiu — obie funkcje pełnił do 2001 roku. W latach 2002-2005 był dyrektorem artystycznym Filharmonii Łódzkiej oraz I dyrygentem Filharmonii Krakowskiej.

W 1997 roku otrzymał z rąk Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej tytuł naukowy profesora sztuk muzycznych. Zajmuje się również pracą dydaktyczną, prowadząc klasę dyrygentury w Akademii Muzycznej we Wrocławiu i na Uniwersytecie Muzycznym w Warszawie.

Artysta, nieprzerwanie od ponad 30 lat, w ramach działalności dyrygenckiej, współpracuje ze wszystkimi orkiestrami filharmonicznymi i radiowymi w Polsce. Wielokrotnie koncertował za granicą, prowadząc polskie orkiestry m.in.: Orkiestrę Filharmonii Narodowej, Wielką Orkiestrę Symfoniczną Polskiego Radia, Orkiestrę Sinfonia Varsovia, Orkiestrę Filharmonii Krakowskiej. Stale współpracuje z Orkiestrą Prezydencką w Ankarze oraz Texas Music Festival w Houston (USA).