Ida Haendel

    

Ida Haendel - angielska skrzypaczka polskiego pochodzenia, urodzona w Chełmie na Lubelszczyźnie. Studiowała u M. Michałowicza w Konserwatorium Warszawskim, u Carla Flescha w Londynie (1935–1939) i u George’a Enescuura.

W 1933 roku zdobyła I nagrodę w Konkursie im. B. Hubermana w Warszawie, a dwa lata później została laureatką I Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego w Warszawie (była najmłodszą uczestniczką tego konkursu). W 1936 roku Ida Haendel zamieszkała w Wielkiej Brytanii. W następnym roku debiutowała w Queen’s Hall w Londynie, gdzie zaprezentowała Koncert D-dur Johannesa Brahmsa z orkiestrą, którą dyrygował Henry Wood. W latach 1946–1947 odbyła pierwsze tournée do Stanów Zjednoczonych. Przez wiele lat (1952–1989) mieszkała w Kanadzie, skąd odbywała regularne podróże do Europy; koncertowała także w Ameryce Południowej i Azji, występując z taki sławami, jak: Vladimir Ashkenazy, Paavo Berglund, Adrian Boult, Sergiu Celibidache, Jonathan Feldman, Eugene Goossens, Bernhard Haitink, Eliahu Inbal, Zubin Mehta, Ivor Newton czy Simon Rattle. Jej koncerty regularnie prezentowała kanadyjska telewizja CBS.

Ida Haendel nagrywała dla największych firm fonograficznych na świecie, takich jak Decca, Harmonia Mundi, EMI CLASSICS. W 1970 roku opublikowała autobiografię „Kobieta ze skrzypcami”. Dwukrotnie zasiadała w jury  Międzynarodowego Konkursu im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu - w 1986 i 2006 roku. W 2011 roku została honorową przewodniczącą XIV Konkursu Wieniawskiego.

Nadal jest koncertującą skrzypaczką. Zaliczana do najwybitniejszych wirtuozów naszych czasów, gra niezmiennie na najważniejszych estradach świata. Artystka gra na Stradivariusie z 1696 roku.

[2011]