Ulrike Dederer
fot. Jan Röhrmann
Gruntowna
znajomość metod oraz efektów pracy starych włoskich mistrzów to podstawowy
warunek znalezienia własnej drogi w SZTUCE lutnictwa.
Ulrike Dederer urodziła się w Stuttgarcie w 1969 r. Po szkole średniej
podjęła w 1989 r. czteroletnią naukę u Vincenzo Bissolottiego w
Międzynarodowej Szkole Lutniczej w Cremonie. W ostatnim roku nauki
pracowała w warsztacie Francesco Bissolottiego.
W 1993 r. uzyskała dyplom i w tym samym roku zdała egzamin czeladniczy (Gesellenprüfung) w Mittenwaldzie. Kolejne cztery lata spędziła w lutniczym atelier Jecklin w Zurychu, gdzie zaznajamiała się z technikami naprawy skrzypiec i smyczka oraz podstawami renowacji instrumentów.
W 1998 r. na siedem lat przeniosła się do Wiednia, gdzie pracowała w pracowni Macholda. Skoncentrowała się na gruntownej renowacji skrzypiec, altówek i wiolonczel; doświadczenie to dało jej dogłębną znajomość tematu oraz stało się źródłem inspiracji.
W 2002 r. w Innsbrucku zdała egzamin mistrzowski (Meisterprüfung). W 2005 r. przeniosła się z rodziną do Zurychu, gdzie założyła własny warsztat. Od 2008 r., w oparciu o tradycyjne metody starych lutników kremońskich («metodo classic cremonese»), wykonuje nowe instrumenty zarówno w stylu barokowym, jak i współczesnym.
Niezwykle wysoko ceni sobie sugestie i uwagi kolegów po fachu: Francoisa Denisa, Koena Paddinga, Rogera Hargrave’a, Sama Zygmuntovicza i innych.
Ulrike Dederer jest laureatką wielu międzynarodowych konkursów:
- W 1993 r. była finalistką Międzynarodowego Konkursu Lutniczego w Pradze i zdobywczynią pierwszej nagrody za walory dźwiękowe instrumentu.
- W 2011 r. została laureatką III nagrody na XII Międzynarodowym Konkursie Lutniczym im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu. W tym samym roku została finalistką Konkursu im. Etienne Vatelot w Paryżu.
- W 2012 r. zdobyła I nagrodę w kategorii altówki na XIII Concorso Triennale degli strumenti ad arco «Antonio Stradivari» w Cremonie.
Oprócz
najwyższych standardów zawodowej fachowości, podstawą pracy Ulrike
Dederer jest chęć uzyskania indywidualnego brzmienia każdego instrumentu
odpowiedniego dla grającego na nim muzyka.