Joanna Maklakiewicz
W kręgu Wieniawskiego - Edward Wolff

JOANNA MAKLAKIEWICZ, pianistka.

Absolwentka Liceum im. Gnessinych w Moskwie oraz Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Pochodzi ze znanej rodziny polskich artystów. Pracuje w Katedrze Kameralistyki Fortepianowej Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie na stanowisku adiunkta. Prowadzi też działalność dydaktyczną w Zespole Szkół Muzycznych im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W dorobku artystycznym ma wiele recitali z polską muzyką  fortepianową XIX wieku, a także koncertów kameralnych, na których prezentowała bardzo szeroki repertuar – od XVIII wieku do współczesności. Koncertowała w Europie, Stanach Zjednoczonych i  Japonii. Brała udział w licznych festiwalach w Polsce i za granicą, m.in. Festiwal Duetów Fortepianowych (Litwa), Festiwal Muzyki Współczesnej (Ukraina), Chamber Music Days oraz Sommersymfoni (Norwegia). Prowadziła kursy mistrzowskie w Polsce, Japonii, Norwegii i Szwajcarii.

Z PERSPEKTYWY ARTYSTYCZNEJ

Utwory fortepianowe EDWARDA WOLFFA są bardzo słabo znane, nawet specjalistom i znawcom epoki. Nie zostały nigdy nagrane i rzadko pojawiają się w programach koncertowych. Postać tego pianisty i kompozytora nie była mi jednak całkiem obca. Wielokrotnie wraz z moim mężem Piotrem Janowskim^* wykonywaliśmy utwory Henryka Wieniawskiego, a w biografii słynnego skrzypka często przecież pojawia się nazwisko jego wuja Edwarda. Jednakże dopiero zapoznając się blisko z kompozycjami Wolffa, mogłam w pełni docenić ich wartość artystyczną.

Z  wielu uprawianych przez niego gatunków wybrałam te, które są charakterystyczne dla twórczości obu kompozytorów – Henryka Wieniawskiego i Edwarda Wolffa. Są to polonezy, mazurki i chansons polonaises, czyli utwory odwołujące się do polskiej tradycji. Wspólne inspiracje nie wpłynęły jednak na podobieństwo języka muzycznego, w utworach tych nie widać wzajemnych nawiązań czy zapożyczeń stylistycznych. Obaj artyści ukazują w nich swój własny, wysoce oryginalny styl. Do powyższego zestawu kompozycji dołączyłam też utwory salonowe oraz dwa dzieła dedykowane Chopinowi, aby w ten sposób dać pełniejszy obraz spuścizny twórczej Wolffa.      

Od strony wykonawczej utwory Wolffa są bardzo wymagające, zwłaszcza pod względem technicznym. Kompozytor wykorzystuje w nich wszystkie środki romantycznej wirtuozerii. Nawet urocze, pełne sentymentalizmu miniatury salonowe, nie są pozbawione trudności technicznych. W niektórych utworach widać wyraźne ślady fascynacji Chopinem, ale jednocześnie odnajdujemy w nich rozwiązania kompozytorskie, które są całkowicie indywidualne i innowacyjne. Muzyka fortepianowa Wolffa ze wszech miar zasługuje na przywrócenie jej należnego miejsca w repertuarze koncertowym.

Joanna Maklakiewicz

* Piotr Janowski (1951-2008), znakomity skrzypek, wybitny interpretator muzyki Henryka Wieniawskiego.
Więcej informacji, zob. www.piotr-janowski.pl

Lista utworów zarejestrowanych na płycie:

Grand Allegro de concert op. 39
À son ami Frédéric Chopin
Paris, Maurice Schlesinger, [1841]

Deux Polonaises caractéristiques op. 137
À son ami Constantin Parczewski
Paris, Maurice Schlesinger/Brandus, [1848]*

Chansons Polonaises op. 219 & op. 220
À son Élève Madame la Princesse Poniatowska 
Paris, Ledentu, [1858]
 
Nocturne en forme de Mazurka op. 45
À son ami Alexandre Batta
Paris, Maurice Schlesinger, [1841]

La Varsovienne. Mazurka nationale op. 102 nr 2
À Madame Miller
Paris, Maurice Schlesinger/Brandus, [1848]

La Mélancolie et l’Espoir. Deux Morceaux de Salon op. 95
À son ami Henri Herz
Paris, Maurice Schlesinger, [1843]

La Bacchante. Valse brillante op. 152
À son ami Joseph Vanderheyden
Paris, Maurice Schlesinger/Brandus, [1848]

Hommage à Chopin. Réverie-Nocturne op. 169
À son Élève Madame Cécile Renault
Paris, Camille Prilipp, [1852]

* W nawiasach podano daty wydań utworów Wolffa. Ustalone na podstawie katalogów wydawniczych oraz anonsów prasowych.