Claudio Bohórquez
Claudio Bohórquez – urodzony w Niemczech wiolonczelista o korzeniach peruwiańsko-urugwajskich, obecnie jedno z najbardziej znaczących nazwisk w świecie muzyki. Jako student Borysa Pergamenschikowa odniósł sukces na międzynarodowych konkursach, takich jak Konkurs dla Młodzieży im. P. Czajkowskiego w Moskwie oraz Konkurs Wiolonczelowy im. M. Rostropowicza w Paryżu. W roku 2000 otrzymał aż trzy nagrody na I Międzynarodowym Konkursie im. P. Casalsa; Marta Casals Istomin wręczyła mu pierwszą nagrodę, nagrodę specjalną dla najlepszego kameralisty, a także nagrodę w postaci znakomitego instrumentu Gofrillera Casalsa, na którym C. Bohórquez mógł grać przez dwa lata. Artysta zdobył także pierwszą nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Muzycznym w Genewie, co zapoczątkowało jego karierę solistyczną.
C. Bohórquez występował z niemal wszystkimi niemieckimi orkiestrami radiowymi: Staatskapelle Dresden, Leipzig Gewandhaus Orchestra, Wiener Symphoniker, a także z Collegium Musicum Basel, Orchester de Paris, Orchester Philharmonique de Radio France, Tonhalle Orchestra Zurich oraz Academy of St. Martin in the Fields. W Japonii występuje z NHK Symphony Orchestra i Tokyo Philharmonic Orchestra. W Stanach Zjednoczonych koncertował z Boston Symphony, Chicago Symphony, Cleveland Orchestra, Detroit Symphony, Los Angeles Philharmonic, National Symphony oraz Philadelphia Orchestra.
Artysta występował także z wieloma wybitnymi dyrygentami, takimi jak: Daniel Barenboim, Christoph Eschenbach, Manfred Honeck, Sir Neville Marriner, Eiji Oue, Krzysztof Penderecki, Leonard Slatkin, Tugan Sokhiev, Lothar Zagrosek oraz David Zinman.
C. Bohórquez występował często podczas festiwali muzycznych, m.in.: Casals Festival w Puerto Rico, City of London Festival, Penderecki Festival w Warszawie (2018) i Jerusalem International Chamber Music Festival. Artysta występował także w Stanach Zjednoczonych, m.in. na festiwalach Tanglewood, Ravinia i Aspen oraz Hollywood Bowl. Brał również udział w festiwalu muzyki kameralnej Lockenhaus w Austrii i festiwalu Gidona Kremera „Les Musiques” w Bazylei. Jako znakomity kameralista występował również z Jörgiem Widmannem w Bilbao/Madryt, a także z Viviane Hagner i Jonathanem Giladem na Beethoven Marathon w Konzerthaus Berlin. C. Bohórquez występował ponadto na festiwalu Rheingau z Columbian Youth Philharmonic pod dyrekcją Andrésa Orozco-Estrady, festiwalu muzycznym w Dreźnie ze skrzypkiem Philippe Quintem i pianistą Borisem Giltburgiem oraz festiwalu muzycznym Schleswig-Holstein.
Artysta ma na swoim koncie liczne nagrania płytowe i radiowe oraz występy telewizyjne. W 2002 r. C. Bohórquez nagrał ścieżkę dźwiękową skomponowaną przez Paula Englishby do filmu „Ten Minutes Older – The Cello”, który był pokazywany w kinach na całym świecie. Film-projekt autorstwa Nicolasa McClintocka stworzyło łącznie piętnastu reżyserów, wśród których część „The cello” realizowali m.in. Jean-Luc Godard i Volker Schlöndorff.
Wraz z malarzem Klausem-Peterem Kirchnerem C. Bohórquez opracował na cześć wspaniałego wiolonczelisty projekt instalacji „Raum für Pablo Casals”. Artysta współpracował także przy powstaniu uhonorowanego nagrodą ECHO albumu „Cztery pory roku” (Deutsche Grammophon 2017), nagranego z udziałem skrzypka Daniela Hope’a. W lipcu 2018 r. przez Berlin Classics ukazała się płyta z sonatami Johannesa Brahmsa, z towarzyszeniem pianisty Pétera Nagy’ego.
C. Bohórquez jest także nauczycielem – od 2011 do 2016 r. był profesorem Musikhochschule Stuttgart, a od września 2016 r. uczy w Hochschule für Musik „Hanns Eisler” w Berlinie.
Od sezonu 2017/18 C. Bohórquez jest dyrektorem artystycznym
festiwalu Winnenden.
Artysta gra na wiolonczeli G. B. Rogeriego,
którą otrzymał od Landeskreditbank Baden-Württemberg.
