VII Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy
im. Henryka Wieniawskiego
Poznań, 13-27 XI 1977 r.
Zobacz film dokumentalny o konkursie:
"To była odyseja! Zdarzyła mi się po raz pierwszy w życiu. Jestem jednak przede wszystkim pełen podziwu dla miasta, które na przekór tylu przeciwnościom, zrobiło wszystko, żebym mógł wystąpić. Sam zresztą także bardzo tego chciałem. Nigdy bowiem nie zapomnę, że właśnie na tej estradzie, 25 lat temu, odniosłem pierwszy międzynarodowy sukces...” — zaczął Igor Ojstrach swą opowieść, na którą namówiłem artystę, gdy dopiero co ochłonął po udziale w inauguracji konkursu. Konkursu długo i wyjątkowo pieczołowicie przygotowywanego, po raz pierwszy pod wodzą Andrzeja Wituskiego (wtedy wiceprezydenta miasta). Świtem 13 (!) listopada dopinał ostatni guzik misternie ułożonego planu. Tymczasem Bratysława, gdzie poprzedniego dnia grał Ojstrach — tonęła w jesiennej mgle. Lot o szóstej rano z lądowaniem o dziesiątej w Poznaniu — odwołano. Bez telefonów komórkowych i Internetu, a jedynie łańcuchem ludzi z otwartymi głowami, udało się (ostatni etap na skrzydłach awionetki sanitarnej) szczęśliwie dowieźć bezcennego pasażera i zakończyć odyseję o godzinie 16.15. Trzy kwadranse później solista był na próbie z filharmonikami, o dwudziestej — gotowy do zagrania Koncertu Czajkowskiego.
Kronikarze Konkursu Wieniawskiego 1977 potrafią pół dnia opowiadać o tym zdarzeniu. Urosło do legendy i trudno było, choć w telegraficznym skrócie, o niej nie wspomnieć, zanim nie przypomnimy wyjątkowo fascynującej, trzyetapowej rywalizacji młodych skrzypków, głównie z dwóch wielkich mocarstw, choć i Japończycy i rodacy też dostarczali sporo emocji. Elektryzowała się publiczność, podnieceni byli dziennikarze. Nazwiska Brodskiego, Brona, Kurosaki, Piotra Milewskiego — bardzo szybko stały się popularne. Atmosferę podgrzewała, wszędzie widoczna młodzież z ruchu miłośników muzyki „Pro Sinfonika”. Jej kluby opiekowały się poszczególnymi nacjami turniejowymi. Najaktywniejszy był patronat amerykański — nad najmłodszą w konkursie Lucią Lin, a szczególnie faworytem obserwatorów turnieju Peterem A. Zazofskym oraz jego pianistą Scottem Feiginem. Jak bodaj nigdy dotąd, za kulisami głównej areny konkursowej pulsowało życie towarzyskie. Sprzyjały temu koncerty słynnych chórów, wystawy z wernisażami, muzykowanie w szkołach.
Konkurs zaczął się — przynajmniej dla gospodarzy — nerwowo, a kończyła na ogół powszechnym zadowoleniem. Jurorzy ostatecznym werdyktem, raczej pogodzili kibiców głównych bohaterów. Poznaniacy mieli wreszcie swego laureata, którego — gdy ogłaszano wyniki turnieju — reprezentował... tatuś. „Gdzie jest Piotr?” — wołano. — „Śpi, przecież jest głęboka noc” — odpowiadał najspokojniej p. Milewski. „Kiedy powiemy mu o sukcesie? Rano, jak się obudzi”. Triumfator Wadim Brodski szalał z radości. Wygrał Konkurs Wieniawskiego na „Stradivariusie”, na którym grał sam Wieniawski. Wypożyczony z moskiewskiej kolekcji państwowej instrument, zwycięzca musiał co prędzej oddać. Odwiózł klejnot i po latach sam... wrócił! Z polskim obywatelstwem (po ożenku z warszawianką), teraz mieszka bodaj we Włoszech. W Szwajcarii osiadła jedna z japońskich laureatek — Asa Konishi, która tuż po konkursie dodała do swego nazwiska drugie: Jankowska. Po mężu, młodym poznańskim inżynierze, synu p. Heleny Jankowskiej, mówiącej ośmioma językami, jednej z żywych historii poznańskiego Konkursu.
źródło: R. Połczyński, Da Capo. 75 lat Międzynarodowych Konkursów im. Henryka Wieniawskiego
Przeczytaj o VII Konkursie (PDF, 748 KB) >
Plakat siódmej edycji konkursu, proj. W. Schmidt.
JURY
Irena Dubiska – Polska (przewodnicząca)
Zenon Brzewski – Polska
Jean Fournier – Francja (wiceprzewodniczący)
André Gertler – Belgia
Stefan Gheorghiu – Rumunia
Frederick Grinke – Wielka Brytania
Krzysztof Jakowicz – Polska
Jadwiga Kaliszewska – Polska
Emil Kamiłarow – Bułgaria
Wolfgang Marschner – RFN
Igor Ojstrach – ZSRR (wiceprzewodniczący)
Zenon Płoszaj – Polska (sekretarz)
Franz Samohyl – Austria
Werner Scholz – NRD
Jiři Tomašek – Czechosłowacja
Roman Totenberg – USA
Yoshio Unno - Japonia
LAUREACI
I nagroda: Wadim BRODSKIJ - ZSRR
II nagroda: Piotr MILEWSKI - Polska, Michaił WAJMAN – ZSRR
III nagroda: Zachar BRON – ZSRR, Peter ZAZOFSKY – USA
IV nagroda: Charles A. LINALE – Francja
V nagroda: Hiro KUROSAKI - Austria, Anna A. WÓDKA – Polska
VI nagroda: Kazuhiko SAWA – Japonia
Wyróżnienia:
Asa Konishi (Japonia); Keiko Mizuno (Japonia)
PROGRAM KONKURSU
ETAP I
1. J. S. Bach - I i II część jednej z sonat na skrzypce solo spośród następujących: a-moll, g-moll, C-dur
2. H. Wieniawski - jeden z Kaprysów z op. 10 do wyboru spośród nr nr 3, 6, 7
3. H. Wieniawski - jeden kaprys do wyboru spośród nr nr : 2, 3, 4, 5, 6, lub 7 z op. 10, względnie 2, 4 lub 5 z op. 18
lub N. Paganini - jeden z Kaprysów spośród następujących nr nr : 1, 2, 4, 5, 6, 7, 9, 10, 11, 12, 15, 17, 18, 21, 23,
lub K. Lipiński - Kaprys nr 1 lub 3 z op. 29
4. H. Wieniawski - jeden Polonez do wyboru spośród: D-dur op. 4 lub A-dur op. 21, z towarzyszeniem fortepianu
ETAP II
1. W. A. Mozart - II część jednego z koncertów skrzypcowych* do wyboru spośród następujących: G-dur (KV 216), D-dur (KB 218), A-dur (KV 219),
D-dur (KV 271)
* (z towarzyszeniem fortepianu)
2. Jedna z sonat na skrzypce i fortepian do wyboru spośród następujących:
C. Debussy - Sonata
G. Bacewicz - IV Sonata, V Sonata
S. Prokofiew - I Sonata, II Sonata
M. Ravel - Sonata
lub jedna z sonat na skrzypce solo do wyboru spośród następujących:
B. Bartok - Sonata (I część)
P. Hindemith - I Sonata, II Sonata
G. Bacewicz - Sonata
E. Ysaÿe - VI Sonata
3. K. Szymanowski - jeden z Mitów z op. 30 lub „Romans” op. 23
4. Utwór dowolny na skrzypce solo z towarzyszeniem fortepianu do 15 min. (nie może to być część całości,
np. koncertu, sonaty lub suity)
ETAP III
Dwa koncerty z towarzyszeniem orkiestry do wyboru uczestnika, po jednym z grupy a) i z grupy b):
a) H. Wieniawski- Koncert fis-moll op. 14 lub Koncert d-moll op. 22
M. Karłowicz- Koncert A-dur op. 8
b) B. Bartok - Koncert nr 2
S. Prokofiew - Koncert D-dur nr 1 op. 19
K. Szymanowski - Koncert nr 1 op. 35
