Kazimierz Michalik
Kazimierz Michalik w 2012 r.
Kazimierz Michalik studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach
w klasie wiolonczeli prof. Józefa Drohomireckiego oraz w Akademii Sztuk
Muzycznych w Pradze w klasie wiolonczeli prof. Karela P. Sádlo i Miloša Sádlo.
Istotny wpływ na jego rozwój artystyczny miały późniejsze kontakty z Mścisławem
Rostropowiczem i André Navarrą.
Pracę zawodową rozpoczął w 1951 roku jako muzyk Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach. Od 1965 roku kontynuował ją w Filharmonii Narodowej w Warszawie. W obu orkiestrach pełnił obowiązki koncertmistrza. Kameralnie grał w Trio Śląskim i w zespole Solistów Filharmonii Narodowej, z którym odbył wiele tournée zagranicznych i dokonał wielu nagrań. Jako solista koncertował m.in. z Janem Krenzem, Zygmuntem Latoszewskim, Vaclavem Neumannem, Markiem Pijarowskim, Bogusławem Madeyem.
Pracę pedagogiczną podjął w 1974 roku w Akademii Muzycznej w Poznaniu, kontynuował w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie pełnił też funkcje prorektora do spraw artystycznych i kierownika Katedry Instrumentów Smyczkowych. Jako "visiting professor" uczył w Akademii Sibeliusa w Helsinkach, w Keimyumg University w Daegu. Wykładał na kursach mistrzowskich w Polsce, Niemczech, Jugosławii, Finlandii, Hiszpanii i Korei. Zasiadał w jury międzynarodowych konkursów muzycznych im. Johanna Sebastiana Bacha w Lipsku, Praskiego Jara w Pradze, Konkursu im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie, im. Gaspara Cassado w Hachioji, Konkursów w Markneukirchen, Pekinie, Konkursu Wiolonczelowego im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie.
Wykształcił wielu znakomitych solistów, laureatów konkursów krajowych i międzynarodowych, wiolonczelistów zajmujących ważne pozycje w życiu muzycznym zarówno w Polsce, jak i za granicą. Spośród jego wychowanków pedagogami szczebla akademickiego są: Andrzej Bauer, Michał Dmochowski, Aleksander Gebert, Piotr Hausenplas, Bartosz Koziak, Piotr Janosik, Stanisław Pokorski i Tomasz Strahl.
