Stanisław Wisłocki
Fot. 1 Stanisław Wisłocki - przewodniczący Jury X Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. H. Wieniawskiego w 1991 r.
Fot. 2 IX Konkurs Wieniawskiego, 1986 r. S. Wisłocki, przewodniczący Jury - z Idą Haendel, laureatką I Konkursu Wieniawskiego (1935 r.).
Stanisław Wisłocki (ur. 7 lipca 1921 r. w Rzeszowie, zm. 31 maja 1998 r. w Warszawie), pianista, dyrygent i kompozytor. Studia muzyczne rozpoczął u Seweryna Barbaga we Lwowie, kontynuował w Timisoarze i w Bukareszcie u George Simonisa i Emila Michaila. W latach 1942-1945 pozostawał pod artystyczną opieką George'a Enescu. W Rumunii rozpoczął też swoją karierę artystyczną, występując jako pianista i dyrygent.
Dyrygent i organizator Polskiej Orkiestry Kameralnej w Warszawie w latach 1945-1947. Członek zwyczajny Związku Kompozytorów Polskich w 1946 roku. Organizator i I dyrygent Filharmonii w Poznaniu w okresie 1947-1958. Pedagog w Państwowej Wyższej Szkole Operowej i Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu w latach 1948-1958. Od 1955 roku profesor Akademii Muzycznej w Warszawie. Dyrygent Filharmonii Narodowej w w latach 1961-1967, dyrektor artystyczny i I dyrygent Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i Telewizji w Katowicach w latach 1978-1982. W 1981 roku pełnił funkcję dyrektora muzycznego Filharmonii Teatru Colon w Buenos Aires. Organizator Orkiestry Symfonicznej Fundacji OS w Caracas w 1987 roku, z tytułem honorowego dyrektora.
Koncertował w Europie, obu Amerykach i Japonii. Dokonał licznych nagrań płytowych i archiwalnych w kraju i za granicą. Laureat Grand Prix du Disque Akademii Charles Cross w Paryżu (za II Koncert fortepianowy Sergiusza Rachmaninowa ze Światosławem Richterem i Orkiestrą Filharmonii Narodowej. W 1954 roku w 10. rocznicę Polski Ludowej odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Uhonorowany Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki oraz Nagrodą Związku Kompozytorów Polskich. Otrzymał liczne odznaczenia polskie i zagraniczne.
Stanisław Wisłocki był współorganizatorem pierwszego powojennego Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. H. Wieniawskiego w Poznaniu w 1952 roku, towarzyszył uczestnikom jako dyrygent orkiestry w latach 1952 i 1957, przewodniczył zespołowi jurorów dziewiątej (1986) i dziesiątej (1991) edycji tego konkursu, jak również dwóch edycji Międzynarodowego Konkursu Kompozytorskiego im. H. Wieniawskiego w 1988 i 1990 r.
